Ülkücülerin Öyküsü Şiiri - Veysel Soysal

Börteçine, Asena,
Yetmiş birden, seksene.
Hiç eksiksiz, on sene;
Od üstünde yürüdük.

Sorma, neden kinin?
Vebali var, on binin.
Evr*n denen hainin
Zindanında çürüdük.

Bir kasırgadır, esti.
Genç filizleri kesti.
Hep süründük yüz üstü,
Davamızı sürüdük.

Bilmezdik Mamak nere?
Düşmüşüz, nahak yere.
Saldılar birkaç kere;
Eli bağlı hürüdür.

Zülmetini bu çağın;
Taşımazken kucağın.
Üstüne çöken dağın,
Çığlarını kürüdük.

Veysel Soysal’ım hani;
Korumaya vatanı;
Bayrak ettik al kanı,
Üzerine bürüdük.