Ülkücü'ye Saygıyla Şiiri - Hamdi Bağcı

Uzun yıllar hapishanede yatmış bir serseriymiş
İnanmış inandığına
Yar sever gibi sevmiş inandıklarını, vatanı
Bağlanmış kalmış oralarda
Hayat bilmez, ölüm bilmez, hastalık bilmez acı bilmez
Eski kuşak bir devrimci
Bir Anadolu genci

60 yaşında bile hala 17 yaşında
17 yaşının keskin inançlarında
Vay hele vay
Nasıl sevdalanmış bir bağlamaya,
Neşet Ertaş Bozdağ’ına
Dağların yücesi sanki
Türkmen bir çocuk
İhanet etmez, hainlik yapmaz
Ne insanlar çıkmış karşısına
Lakin o milliyet bilmiş
Millet bilmiş sevdalarını
Bir ömrünü vakfetmiş

Nevşehir’den geçiyorlarmış
Oturmuşlar Fatiha okumuşlar
Dumanlı dağların sevdasında kaybolmuşlar
Ne amansız yalanlarmış aslında söylenenler
Fark edememişler
Yetişen her çocuk onlar gibi olsun istemişler
Yapılacak bir şey yok diyor
Politika bilmiyormuş
Siyasetle yolu hiç kesişmiyor
Kocaman insanların karşısında hiç baş eğmiyormuş

Bağlanmış kalmış
Hasretini çektiği anasının babasının ötesinde
Vatanına hasredilmiş bir ömrü tercih etmiş
Pervasız ve cesur bir yiğit
Konya’da eğlenmişler biraz
Oturmuşlar bir sade kahve içmişler dostlarıyla
Yalanların savurduğu insanları konuşmuşlar
Ankara ah Ankara
Kaç numara olurduk olsaydık oralarda
Ve bir numarası yok demiş birisi hayatın
Neyi kaldı canım yılgın atlar gibi savruluşların

Ve şimdi hayat
Ey kara gözüm
Güven vermiyor
Baba yiğitler öldü mü ne?
Teslim olmuşlar sanki her biri
Her biri geçmiş gitmiş yılların gergefinde