Ülkü Türküsü Şiiri - Abdurrahim Karakoç

Bir beyaz rahmettir, bir yeşil murat
Görmeyen ne bilir oy bu sevdayı!
Tüter buram buram, yücelir kat kat
Arttırır gün, hafta, ay bu sevdayı.

Değişir bu mevsim, bu poyraz keser
Yurdumda davamın rüzgârı eser
Gün gelir anlayıp bağrına basar
Şehir bu sevdayı, köy bu sevdayı.

Yeminim var oğlum kızım üstüne
Yazdım nakış nakış özüm üstüne
Çilesi belası gözüm üstüne
Derdimin dermanı say bu sevdayı.

Mukaddes hareket, mübarek mânâ
Türk-İslâm ülküsü büyür yan yana
Alır bir kaynaktan döker ummana
Irmak bu sevdayı, çay bu sevdayı.

Batılın çokluğu uzaktır bizden
Severim, tutarım hak olan azdan
En soylu türküden, en doğru sazdan
Dinle bu sevdayı, duy bu sevdayı.

Bedenime korkak yürek yüklemem
Tatlı diye öz canımı saklamam
Öldüğümde çalgı, çelenk beklemem
Al götür kabrime koy bu sevdayı.

(Kan Yazısı)