Ülkü'me Şiiri - İdris Nebi Karakuş 2

ÜLKÜ’ME

Kadir Mevlâ’m özenmiş de yaratmış;
Seni Yaradan’a kurban olayım.
Hamuruna şeker katmış, bal katmış;
Seni Yaradan’a kurban olayım.

Ok mudur kirpiğin, yay mıdır kaşın?
Kırgız tayı gibi yeleli başın.
Tırnağına muştu yaren, yoldaşın…
Seni Yaradan’a kurban olayım.

Kudretten çekilmiş sürmesi gözün;
Kameri gölgeler cemalin, yüzün;
Gönlüme verse de velvele, hüzün…
Seni Yaradan’a kurban olayım.

Kitabın kavlince yaratmış Allah;
Gözlerin göreni mest eder vallah;
Elif, lâm demiş Esta(u)zubillah…
Seni Yaradan’a kurban olayım.

Boyun servi dalı salınır gider
Gülüşün gönlümü berhudar eder
Girmesin kalbine gam ile keder
Seni Yaradan’a kurban olayım.

Kara göz üstüne yapışmış keman
Bakışın katlime veriyor ferman
Seni doğuran o anaya kurban
Seni Yaradan’a kurban olayım.

Kendine kendin bak al gözlerimi;
Hilafım var ise gel yüz derimi.
Melek mi doğurdu bilmem peri mi
Seni Yaradan’a kurban olayım.

Kirpikler uzamış kaşları döver
Gören âşık olur gönülden sever
Zülfün tellerinden bir hatıra ver
Seni Yaradan’a kurban olayım.
Hayalin âlemde sonsuzu yaşar
Sevdana düşenler karlı dağ aşar
Yüzünü görenin tebdili şaşar
Seni Yaradan’a kurban olayım.

Zülfün tellerini germiş yay etmiş;
Düşürmüş gerdana torumtay etmiş;
İdris’in aklını almış zay etmiş…
Seni Yaradan’a kurban olayım.