*Ülkü* Şiiri - Ramazan Ateş

Hep seni düşünüyorum ülkü,
Yalnız kaldığını, horlandığını, aşağılandığını,
Adilerce, soysuzlarca, hainlerce yıllarca.

Tüm suçları sana attılar,
Seni kötüleyip sana çattılar,
Hainler, yüzsüzler seni sattılar.

Hep seni düşünüyorum ülkü,
Sen ne büyükmüşsün yıkılmadın,
Bir kaç temiz insan korudu seni.

Bir kaç temiz insan acı çektiler,
Hapisler, işkenceler, idamlara gittiler.
Şerefli yaşadılar, şerefli öldüler.

Hep seni düşünüyorum ülkü,
Sen olmasaydın ne olurdu halleri?
Kime çatarlardı, kime uzardı dilleri?

Bu vatanı sen koruyup kolladın,
Fidanları sen cepheye yolladın,
Ölümü gördün ama yine yılmadın.

Hep seni düşünüyorum ülkü,
Kim seni takdir etti söyle?
Bir kaç temiz insandan başka.

Vuran vurdu, yiyen yedi doymadı,
Yiyen suçlu, soyan hırsız olmadı,
Adiler, soysuzlar hep seni diline doladı.

Hep seni düşünüyorum ülkü,
Yeseydin böyle olurmuydu?
Sahip çıkmasaydın ne olurdu bu yurdu?

Ama sen sahip çıktın,
Öldün, binlerce yine dirildin.
Çünkü Allah aşkı, vatan sevdasıydı bu,
Sen bu sevdaya ta yürekten vuruldun.

Hep seni düşüneceğim ülkü,
Aklımda hep sen olacaksın,
Sende kendimi bulacağım, göreceksin.

Göreceksin, temiz adamlar çoğalacak,
Sana sahip çıkacaklar ülkü,
Bu aşk hep olacak, hep söylenecek bu türkü.

Ramazan ATEŞ/Enschede 1995