Ülkesine Ferman Yazılan Çocuk

Bir yay gibi eğmeç, o simsiyah kaşları evreni kuşatan
Atılan ölüm kusan bombalarla, cana kıyan toplarla
Yaşadığı kentin tüm ışıkları sönen
Gülümsemeleri dudaklarında
Sararıp-solan
Ok gibi upuzun kirpikleri
Gamzelerinden aşağı akan
Gözyaşlarına
Tanıklık eden
Soluksuz bekleyişinde
Nidaları göğe yayılan
Umudu
Eli
Ayağı
Obüslerle
Paramparça olan
Zulme, ölüme, acıya
Gökten ateş kusan jetlere
Yerdeki homurdanan tanklara lanet okuyan
Dünyanın gözü önünde katledilen! Efrin’li Kürt çocuğu
Rüyalarını çalanlara, ülkeni yakanlara çığlıkların cevap olsun

Ey, karanlığın bağrında, iniltileriyle dünyayı sarsan çocuk
Yaşamları her zaman şatafatlı! Hanlı, saraylı egemenler
İşgalciler, tüccarlar, din simsarları
Varlığına, yarınlarına, farklığına
Tahammül etmediler
Kocaman
Kirli elleriyle
Ferman yazdılar
Yine
Füzeler kalkıyor
Bombalar yağıyor ülkene
Kurşunlar üşüştü, o körpecik bedenine
Yüzünde ar, yüreğinde sevgi olmayanların
Mazlumlara yaptıkları kıyımdır, yaşamı yok eden
Çiçekleri kurutan, anne kucağında süt kokan bebekleri öldüren

Ey çocuk! Dökülen her damla kanında, boğulası o gafillerde
Ne zerre kadar vicdan, ne de bir nebze merhamet var
Ey Azad ! Halepçe’ye atılan
Hardal gazından ölen
Emsallerini
Görür gibiyim şimdi
Azez’de ki yaşananlarda farksız
Toplarla, obüslerle vurulurken ülken, senin tüm ruhun içinde
Yas tutmaya zaman yok! Çocuk kan akıyor küçücük yüreğinden

Ey çocuk ey! Bir daha oyun oynamak istiyorlar geleceğinle
Toprağında direnerek destanlar yazan nice şehitleri
Düşmana karşı
Göğsünü siper eden
Yiğitleri olan
Efrin’de
Hiroşima’yı, Nagazaki’yi yaşatmak istiyorlar Kürtlere
Ey katliamda ölen çocuk, mümkün değil ülkeni dünyadan taşımak
Aydınlığa giden yolda direnerek özgürlüğü getirmek mümkün ülkene

Mehmet Çobanoğlu
24.01.2018
İstanbul