Ülker Karademir Şiirleri - Şair Ülker Ka ...

Yabancı her şey bana
Evim bile yabancı...
Şu masa, şu dolap, şu halı.
Komidinin yeri değişmiş.
Kaselerse sıra sıra dizilmiş.
Dostlar, o canın cananı dostlar!

Kara bulutlar dağılmalı
Güneş yeniden doğmalı
Her defasında kana kana
İçmeli hayatı
Yeniden yaşamalı aşkları
Fırtınaları...

Ah Ankara
Burada yaşadığım için mi,içim kapkara
Bu yüzden mi,hep denizi özlemişliğim
Bu karanlığa bir su serpmek için
Bu yüzden mi,aydınlığa ulaşmak istemişliğim?

Ruhumun derinliklerinde yine korkak bir çocuk
Artık cesareti de kalmamış yaşlandıkça bedeni.
Cesaret yerini tevazuya bırakmış,
İzlemekle yetiniyor dünyayı.
Ne yapsa boş bu beden çırpınsa da cesur değil ki.
Hele ki çalkalanırken yaşamı ne yapsın bu zavallı ruh.

Döndüğün gün Ekim ayı olmalı.
Sonbaharda gelmelisin Ankara ya.
Kurtuluş parkı, sarı yapraklarını dökmüş olmalı
Tıpkı sevdiğin gibi her yer sarıya boyanmalı.
Sonbaharın güzelliği dolmalı ve yürümeliyiz
Yine seninle oturup bir çay bahçesinde

Yine gelgitlerle dolu bu gece
Yine gözlerimde yaş kalmadı bu gece.
Karanlık, içim kapkaranlık
Korkuyorum yine bu gece
Mutsuzum, umutsuzum
Yarınlarım nerde bu gece

Zehir zemberek dilleri
Acıtmıyor kalbini
O canan hala yarin
Sevdan seni bırakmıyor
Tutsak etmiş gözleri
Duymazsın zehirden acı sözleri

Yenik düştü mü nihayet?
Yer çekimine gözlerin.
Sarhoşlukta mıydı keramet?
Tatlı tatlı esen rüzgar …
Doldurdu son sürat yelkenlerini…
Hafif dalgalı deniz salladı bedenini…

Her hali başka güzel
Duruşu
bakışı
yürüyüşü
daha da alası
Edası,,

Seni bilir herkes
Adını bilmez
Adını ben bilirim
Ruhunu da ben
Ruhum seninle tamam
Adın bende