Ülkeme mektup/ite kaka yollardayım...

1. burdan başlıyorum
Doğu Beyazıt
Doğusuna vuruyor gövdemin
yıpranır gibi avuçlarımda medeniyyet
dönüyorum
ellerim göğsüme bitişik
herşey başıboş burda
herkes kendinden emin
Ağrıda
Doğu Beyazıt'ta
güneş vuruyor tezenesine gövdemin...

2.burdayım şimdi
Aşkale'den yükselip
Zigana'ya akıyor zaman
yaylalarında tül bitiyor
ve çılgına dönüyor/çıvgına dönüyor
Hattuşaş'ta tarih
Nemrut'ta duman...

3.ve sonrası ne hazindir

batmaya dönüyorum yüzümü sonra/Batıya
seyreliyor ağaçları ve ırmakları toprağın
denge taşıyor insanlar meydanlara
cepkenlerinde
''bir az daha'' tecelli ve umut bekleniyor
ötede durup şaşırmışlığımla bakıyorum hilkat garibesi caddelere
gitmeye dönüyorum yüzümü sonra/yatıya...

4.sonrası meçhul bir şirde gömülü

alazlanıp kömür oluyorum
ay aksimden vurdukça Zonguldak akşamlarında
kuzeye dönüyorum tekrar/hırçınlığa
Bolu dağlarında taş kesiyor ellerimi
Köroğlunun devran dayadığı gök pınar
bıraktıkça yüceliyorum
erpimiş veçöreklenmiş yanlarımı
hıncım eksilttikçe yolları
artıyor ülkeme doygunluğum
böylece sağrımda birikiyor takvimler
sararıp
ömür oluyorum...
5. istanbulu beklemeyin gelmeyecek...