Ülkeme bakıyorum. Şiiri - Lokman Ali Yavuz

Hızla giden bir trenin,
Sarkık penceresinden
Ülkeme bakıyorum.

Her tıkırtısında,
Başka bir tür çalının çıktığı
Yeşille bozun ayrık olduğu
Ülkeme,

Tünellerden geçiyoruz.
Kendi karanlığımızdan
Aydınlığa çıkıyoruz derken
Başka bir tünele.

Ne çok tünel var karanlık
Zifiri bazen.
Bu memlekette ne kadar çok tünel var.
Biri bitip
Nefes alır insanım derken
Biri daha gelir.
Başka türden.
Uzunlu kısalı,
Örümcekli, daha örümcekli.
Hep yeni bir tünel.
Umudum;
Her girişin çıkışında,
Bir “çocuk” göreceğim diyedir.