Bu ülkenin ki özellikle bizim gibi eşek kadar yürek sahibi ve de duyguyu kendine yük edinen insanlara zulmü çok fazla. Yaşam derdi, iş derdi yıllardır gerim gerim gerdi bizi ya, ne yapalım ki önümüzdeki realite... Yaşanacak güzel günler var deyip yarını aralamak düşüyor bize ve de inadına bir kavganın neferi olmak, inadına savaşmak. Çünkü yüreklerimiz bizi aşmakta ve küçükten büyüğe karşımıza çıkana dolaşmakta. Onun içindir ki ben kendimce hiç olmazsa bir başkası diyerek; düzeltilecek ne varsa insanlık adına, yettiğimce tatlı telaşlı bir kavgadayım. Herkese tavsiye edeceğim gibi ben; zorluklarımı daha zorlarını yaşayanları düşünerek kolaylarım, yani 'tecavüz kaçınılmazsa sırtüstü yatar, keyfime bakarım'. Çok mu doğru denirse; değil ama benim buna ihtiyacım var, beni sevenlerin buna ihtiyacı var, yürek verdiklerimin ihtiyacı var, yani bu; kurşun yiyip yere düşmemektir nazarımca, acı yüzüm sermemektir sofraya. Belki de hiçkimsenin umurunda değildir ama ben umurundalar diye düşünüyorum güç veriyor. Sende insan olarak gücünü bulacağın bir kaynak seç kendine, ayakta duruşun en azından benim umurumda. Bu konuda her türlü destek, benden ve yüreğimden yana yanında...
Uzunca olacağa benzese de ben gibi seni birazda olsa tanımışlığım var diye düşünüp yazıyorum samimice, içimden geldiğince.
O kadar anlar ve birlim ki seni, halkımın özeli, seni kendim gibi… Ben de azınlıkta ki çoğumuz gibi sevecen, anlayan bir aileden geliyorum ve bu senin gibi beni de evcimen yapmış. Bundan dolayı da kendimi artı ve mutlu hissediyorum. Biliyorum ki her zaman ailem en yakın, en vazgeçilmez dostum olmuştur, yani elde var bir. Bu sağlam temelle başka dostluklar belki daha güzel yakalanıyor. (tabi aradığın kültür ve işlenmişlikte birilerini bulabilirsen)
Bana gelelim mi?
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
