Ateşten korkmam ben, yüreğimden ateş aldım.
Duman çıktığına bakmayın.
O duman benim dumanım değil;
duman ettiğim engellerin, düşmanların, soysuzların...
Dağlarıma gitmek istiyorum.
Çok özledim onları.
Yaylalarım burnumda tüter oldu.
Bırakın gideyim.
Bu virane şehri terkedeyim.
Bu şehirdir beni yok etmeye çalışan.
Bu şehirdir sahte sevdalara boyun eğdiren.
Ülkesinin bir şehrinde bu kadar kurşun atılır mı insana.
Bu kadar yolu kesilir mi...
Bu kadar kuşatılır mı...
Ben Atamdan öğrendim ülkeme feda olmayı.
Meret rakıyı içmem ondandır.
Kayıt Tarihi : 20.2.2009 14:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!