Ülfet Şiiri - Dağlar Özügüç

İlk muhabbete yenik düşenin
Başından sevdası kolay gitmez
İlk aşk acılıdır seveni hep titretti
Bu acımasız bir cilvesidir kaderin
Kim demiş her fani gibi oda kemikle etti
O sadece sabrı bağrına dolanmış
Bir yaşlı selvi ağacı değildi
Kıymet bilen maşuka o bir servetti
O bakiyesi anılarda kalmış
Son bir nefes hiç değildi
İliklerine kadar ulaşılmış bir ülfetti
Tek kusuru sevene hasretle dallarını eğdi
O hep fırsatların gelmesini bekledi
Fırsatlar da onu inatla bekletti
Ama bunları sen hiç görmedin
Hiçbir şeyin kıymetini bilemedin
İşte senin için bu en vahim gafletti