Uldum.. Şiiri - Adem Kaçar

Ey fâni sevgili!

Yürüye yürüye Aşkın yolunda,
İzin peşi sıra Allah'ı buldum;
Yerde gökte değil beden solunda,
Bildim ondan beri Allah'a kuldum..

Mecâzi mahbûbum perdesin açtım,
Köşe bucak bil ki nefsimden kaçtım,
Gönlümdeki Aşktan pınarı saçtım,
Fâni mahbûblarla nihâyet duldum..

Ne zaman ki nefse kanıp uymuşsam,
Gönlümden eyvahlı nidâ duymuşsam,
Hakîki Mahbûb'a akmaz suymuşsam,
Nefis göletimde kokuştum, uldum..

Nefsim takılıp da kalır tenine,
Gayba açılan o kapı nenine,
Mezâra koyunca seni enine,
Hebâ edilen üç beş kuruş puldum..

Bâki Mahbûb denen ulaştır Can'a,
Kıvılcımı sen at benliğim yana,
Öyle zor gelir ki zahmet insana,
Oysa ki yâr için serilmiş çuldum..

Adem'in sırrını atma yabana,
Nefsin arzusundan kuvvet tabana,
Çileler çeksin sür nefsi sabana,
Çok geç olur yoksa dersin de huldum...