Ulaşılmaz Olan Şiiri - Gülay Özdemir

Sen, anlamsızlığımsın... beni içten içe yıkan,
Hayalini bile kuramayacağın bir güzelliği, darmadağın bırakan.
Ulaşılmaz bir ruhtu o kadın; naif ve derin,
Ama sen... sevgiyi hak etmeyi bilemedin.

Yaklaştın ona, tehlikeli yalanlarınla,
Oysa seveni incitmek; yürek değil, karakter sınavıdır aslında.
Bunun bedeli, nefretle anılmak olur sonunda.
Ve Allah’ın adaleti... ansızın çıkar karşına.

Bir gün bakarsın, hüsranla baş başa kalmışsın,
Ne olduğunu anlamadan yitirmişsin anlamını,
Çünkü bilmeden aştın haddini,
Kötü kalbinin ardında unuttun insanlığını.

Şimdi siliyorum seni,
Kocaman kalbimden, kalemimden,
Duygularımdan, hayâlimden
Bir hiç gibi, sessizce…

Hoşça kal bile demeden.

18.07.2020