Ulaşılmaz Menzil Şiiri - Tuba Gürdere

Özgürlüğünün içindesin.
Ve rüzgarı duyuşuna katan.
Ulaşılacak menzile varılmış,varlığın.
Duraksayan bir ses,
İçinde ki savruluşun ürperti kendine.
Kendine yansıyan bir dokunuş,
Düşünceyi dizginlemek gibi.
Ve eserken içinden gerçeklik,
Varılmaz gibiydi ulaşılmaz menzil.
Esintinin duyuşuna denkti bir an
Ve varlık, ne ses,ne söz,
ruhumuzla hissedilendi yansıyan.
Şimdi çocukluk bir nefes kadar sonsuzluk
Ve yollar ki zamandır buluştuğunda vakittir kendinle
Veya zaman yoluna yol olur gerçekleştiğinde kendinde.