Ceylan çıkmış sarp kayaya.
Kafa tutar dağ, ovaya.
Tahammülü yok sevdaya.
Şavkı Kaf dağını aşar.
Avcı benim bende yara.
Ulaşılmaz Ceylanlara.
Bağdaş kurmuş ufuklara.
Ben yerde o gökte yaşar.
Hasret yükler aşığına.
Perde çeker ışığına.
Zehir katmış kaşığına.
Gurur bozasında pişer.
Benlik kalesinden dönmez.
Kalbindeki nefret sönmez.
Zirvedeyim diye inmez.
Kendi kabuğunda şişer.
Taş koymuş kalbin yerine.
Rest çeker aşkın lirine.
Bulut konmuş üzerine.
Işığına gölge düşer.
Öfke ile barışılmaz.
Ceylanlarla yarışılmaz.
Sığırtmaç sel, karışılmaz.
Bağrımdaki efkâr coşar.
Antalya 01 Ekim 2009
Hüseyin SığırtmaçKayıt Tarihi : 1.10.2009 01:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Antoloji'deki 600. şiirim sarp kayalardaki ulaşılmayan Ceylan'lara olsun.
Taş koymuş kalbin yerine.
Rest çeker aşkın lirine.
Bulut konmuş üzerine.
Işığına gölge düşer.
SAYGILARIMLA...+10 ve +Ant..
Taş koymuş kalbin yerine.
Rest çeker aşkın lirine.
Bulut konmuş üzerine.
Işığına gölge düşer.
Öfke ile barışılmaz.
Ceylanlarla yarışılmaz.
Sığırtmaç sel, karışılmaz.
Bağrımdaki efkâr coşar. ..
kutluyorum yazan güzel yüreği..
namık cem
TÜM YORUMLAR (7)