Işıklar loş; ağlayan ruhumun içinden hiçbir his geçmiyor,
Bulmak için gerekli bir kaybolmuşluğun hatıraları
Ve de belirsizliğin bulutları
Cennetimi gölgeliyor
Geceyi özler oldum şimdiden
Puslu hava, az da olsa, dindiriyor acımı
Gecenin gelmesiyle hep bir hüzün içimde
Kasvetsiz bir üzüntü ya da acı gibi
Ama belki de ayakta kalmam için gereken bu
Tatlı ama buruk bir acı içimde güçlendirici
Gözyaşlarım kayboluyor sessizlikte,
Haykırışı dindirici; gece meltemi
Coşkunun habercisi sanki
Bu tuhaf durum:
Anlık bir coşku olmayacak bu
Uzun sürecek gibi.
Ta ki dininceye kadar
Zirveye ulaşmamı engelleyen
Zihnimin tepelerinde ki bu uğultu.
Yakın ama zor ulaşılacak gibi
Gece esintisi götürecek beni ona
Ve yıldızlar daha parlak olacak ulaştığımda
Sessizliğin haykırışı kesilecek.
Işığım olacak o; beni aydınlatacak...
Daim mutluluğu yakalayacağız
sessizlik bastırıcı olmadığında
Kayıt Tarihi : 12.8.2011 14:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!