Ulaşamadığım Şiiri - Rauf Gökçen Gezgen

Koşarak gelirdin yanıma güldüğünde tozpembe olurdum.
Şiirler yazardım sen okurdun,annen bakacak diye pencereden,
Sokulurdunda sokulurdun sıcacıkdın.
Denizin rengi değişince koyulaşırdı yüzün.
Saçların dağılırdı meltemde,yanık omuzunda yaşardın kocaman benle.
Matematik ödevlerin,resmin,senin için yazdığım şiirleri tek defterde toplardın
Hiç bilmediğin tek şey vardı,hiç de bilmeyeceğin,o şiirler içinde sen saklıydın
Ondört yaşının tüm çocuksu haliyle birgün demiştin ki...
Bu çocuk bana çelme taktı.
Görüyorum ki şimdi hayatına da çelme takmış.
Zamanı değil kendimi geriletemedim.
Sana ulaşmak için,geri kalmayı beceremedim.
Şimdi aynı güneşte aynı yerde sadece yanık, omzun değil yüreğinde..
Hiç ulaşamadığın o adaya bakıyorsun.
Hiç bilmediğin gizli sevdan batıyor kayalıklarda
Matematiği çözmüşsün ama,şiirler hala dağınık ortalıkta.