Ulan Şiiri Şiiri - Eren Akyol

Ah ulan!
Bir dünya kuramadık şu dünyanın ortasında,
Saramadık üç kuruşluk sevgimizle ve kelepir bir beyne sahibim.
Biraz da yaşıyorum hayatı ideolojik bir beyne de sahibim.
Ama anlamadığım nokta hayatım şiir değil benim.

Seviyorum seni,seni seviyorum.
Sen benim şiirimsin şiirim hayatım benim.
Her cümlem gibi ideolojik beynim;
Devriktir kelimelerim.
Ama seni sevmek tüm duyguların birleşimidir,
Ve sevmek bir kula kulaç atmaktır.
Affola ki balıklarda sever küçük balık olmadığı sürece.
Hem yetişmiyor bu çağda alt yapıdan sevgiler,
Biliyor musun Avrupa da bile.

Uyurken bir ses duydum,uyurken kalbim çalınıyor.
Bir umut doğruyor umudum,gelen kim diye.
Ona sorsan umulası bir umut bana sorarsan sen.
Ama kalbim yerinde yok ve kalbim uyurken çalınıyor.
Uyurken düşer kalbimden bin parça lakin hüzünlü değilim mizacım böyle.

Ben seni severim ama sen buna hazır değilsin.
Söylemiş miydim benim çocukluğum Akdenizdeki bir mandalina ağacı,
Dalları yemyeşil,turuncu dallarındaki mandalinaları ve toprağı;
Sen gittikten sonra erezyona uğradı,eksildi bir erezyon boyuntunda.

Harbi sen nereye gittin?
Bu arada ulan benim ulan nedir ya.
Hem babam kibar adamdır benim.

Ben hayattaki en büyük özentiyim seni sevmem hayata özenmektir,
Ve atmosferimde kayboluyorsun ama
Nefesim tükenene kadar,
Seni yaşatmaya devam edeceğim.

Ne biçimmişim…