Ulan Hayat Şiiri - İbrahim Bozkurt

Ulan hayat!
Seni tanıyamadım,
Nasıl bişeysin, bilemedim!
Ama söz dinlerim biliyorsun.
Okula git dedin gittim.
Askere git dedin, gittim.
İşe gir dedin, girdim.
Evlen dedin evlendim!
Bir faninin yapması gereken, ne varsa yaptım.
Amma birgün olsun yüzüme gülmedin.
Beni dama taşı gibi gördün,
Bir yerden bir yere taşıdın.
Benimle oyun oynadın.
Kedinin fareyle oynadığı gibi!
Beni adam yerine koymadın.
Hep aşağıladın, horladın,
Senden de sahte dostluğundan da,
Usandım!
Ulan hayat!
Bana bunudamı yapacaktın.
Kapattın önümü göremez oldum.
Varmıyım yokmuyum, bilemez oldum.
Dost bildiklerimi tanımaz oldum.
Sanki, yok oldum.
Mutlu musun?
Ben aradan çekiliyorum!
Allah sana müstehakkını versin.
Daha ne istiyorsan yapabilirsin.
Benden yana özgürsün.
Ulan hayat!
Senden de,
Riyakar dostlardan da,
Düzenbaz siyasetçilerden de,
Yalancı hayatlardan da,
Usandım!
Seni daha fazla taşıyamıyacağım.
Hakkını helal et.
Benden buraya kadar!