Ulan Şiiri - Hasan Hazani

Bir insanım sanıyorsun kendini
Hayvan bile olmaz birisin ulan
Savunup, kollarsın hırsız, zengini
Onların çomarı,itisin ulan

Yaşarsın dünya'da aciz'ce hödük
Şerefin cüzdanda vijdanı güdük
Beynin küçük ama kalıbın büyük
Ayı'ca bedenen irisin ulan

Biat edip eğildiğin bellerin
Ağam, paşam övündüğün dil'lerin
Her gün yaladığın nice göt'lerin
Arkası, önleri kirisin ulan

Görünüşte delikanlı birisin
Ahlaklı, onurlu karekterlisin
Gerçeginde her lanetin kirisin
İblisin, seytanın şerisin ulan

Kuvvetliden korkar zayıf ezersin
Çıkarına her değeri cizersin
Yaşarsın alemde ruhsuz gezersin
Sadece bedenen dirisin ulan

İlimi, bilimi inkar edersin
Yobaz, bağnaz yollarına gidersin
Zulüme, ölüme oylar verirsin
Zalimin, alçağın elisin ulan

Der hazani yalan dolan katarsın
Din, imanı para ile satarsın
Kendine evliya, melek bakarsın
Düzenbazın kardeş, cinisin ulan.
(h.hazani)