Ula Uşağum Şiiri - Seyit Bozkurt

ULA UŞAĞUM

Evleneceum diye gittin de Maçka’ya
Topladun findukğu da satın kaç paraya
Ula akılsız uşağım,
Beş uşakli kadını mi? Buldun, araya ara’ya.

Şu âlemde bir bekar sen mi kaldin?
İlk rasladığın kapiya hemencecik daldin.
Ula penden sana demesi!
İşte şimdi püsküllü belayi satin aldin.

Duydum takmışsın Beşirlik, burmalari
Çifter çaldirmişsin davulu, zurnalari
Demek ki akluni başından almış,
Elli yaşındaki, beş çocuklu, dul kari

Seni gidi Karadeniz’in yüz karasi,
Gözünü mü döndürdü? finduğun parasi
Analarına aldandin emme,
Çok geçmez olursun uşaklarin maskarasi.

Bilemeyrum belki de kıziyisindir bana
Sen de haklisin, çekmişsin babana.
O da fındükların parasini yedirmişti,
Başkasından beş uşakli anana.

Ula uşağum sana ne diyeyim gari,
Şimdilik sürdür gülüp, oynamayi
Finduklarin parasıni, yedir,
Elin uşaklarına akulsuz enayi.