Ula Türke Şiiri - Ekrem Parlak

Ula Türke
Ekrem Parlak

Sabah üç gibi kalktım, fırladım sokağa,
Yorgan hainlik etti, küstüm yatağa.
Biraz yürümek iyi gelir diye caddelere taşındım,
Bir şey illet oldu, uyuz gibi kaşındım.

“Hadi hayırlısı,” derken patırtı kopuverdi,
Eşekten mi düştüm? Kaldırım fena kokuverdi.
“Ya felek!” diye basacaktım kalayı,
Biri tuttu kolumdan, çektik Japon halayı.

“Kim bu zat?” diye bakıverdim yüzüne,
Cavlak kafa, potin çekmiş kenef herif dizine.
“Ula Türke!” dedi, “Tanısaydım yerde seni,
Tekmeyle kırardım o kara çeneni.”

Allah’tan çok Türk varmış, yetiştiler çevreden,
Dazlak suladı pireleri su içtiği dereden.
Yaşlı bir amca nasihat eyledi:
“Karga kaka yemeden gezmemeni söyledi.”

“Bak yavrum, buralar German eli!
Bin dokuz yüz seksen değil, çok oldu huzur geçeli.
Aklın esince çıkma emi dışarı,
Arkayı kollamaktır en âlâ başarı!”

Yahu nedir bu? “Dönelim,” dedim vatana,
Hey yavrumla atıldı: “Seni satan satana!”
“Amca, kim koruyacak bu aziz milleti?”
Dedi: “Duyar, bağır azıcık, yaz mebusa ileti.”

Şaşmamak elde midir kırk yıllık maziye?
Gurbetçi sine girmiş, yollasınlar kem küm taziye.
Hem ashab bozuk, hem mayasıl azmış,
Uyanıverdim ki saat deli romanı yazmış.

26,09,09