Ül Saati Şiiri - Şerafettin Kaya

Kötülüğün ağzına akan bir yitiriliştir zaman
Oynamayın aşkın çiçeğiyle böceğiyle
Doğrudan söylenen sevişme isteğidir
Sonbaharda kendiliğinden düşen yaprak

Düzenin kırık yolculuğunda
Ayaklarına gece sızan yorgun bir gezgincidir varlığım

Rüzgara dokunmayı kovalayan bir yalnızlığım ben
bıraktın beni anlamayı
ya da siz kimsiniz
Hüç umrumda olmayan bir yıldızı
delen bakışlarımla kendime yürüyorum
Ağzımda dost yarası,
ağzımda terk edilmenin ıslaklığı

Bırakın yön tayinlerini
Rüzgar nereden eserse
oraya gitsin yaprakların dansları

Evren boşalmıştır sanki tükenmeyen aşkta
Bir aşk, şehvet -ki, terk edip giderken kendini

Şimdi zamanı soyunup atıyorum üstünden

Ölme saatim geldi beni "yar" saatinde uyandırın...