Ukde Şiiri - Erkan Doğanay

I Elinizde kıvranıp duran

Siyah-beyaz fotoğraflar

Gelip de yerleşince bir bir kendi medarına

Anlarsınız o zaman
Umutsuz akşamında olduğunuz bir aşkın

Kıyısına varsanız da başkalarının

Mahsur kalırsınız ortasında ıssızlığının

Göz çeperlerine

Çarpan yaşların

Ya da

Vurdukça içinizde duyulan

İri adımlarıyla tepinip duran bir şeylerin

Ne bileyim;

Kudurmak-bağırmak-kaçmak

Yeniden sevmek-sevişmek

Ya da ölmek gibi eylemlerin

Kendinize mübadattan

Yine kendi içinize hapsolduğunu

Hiç

Yaşadığınız oldu mu..?

Yaşamadıysanız da farketmez..!

Tetik çekilmiştir bir kere

Vuranın muhalif

Vurulanın muhal olduğu bu yolculukta

Mümkünü yok

Kendi dermanıyla dönecektir

Kimsesiz bedbaht gemi

Kimsenin de derman olamayacağı gibi

Yeniden açılmayacak o beyaz sereni

II. Birileri adına

“Yolculuk” ilmeğini taksada

Ne beklenen rüzgar öpecek eteğini

Ne de herhangi bir meşgale

Huzurla giriverecek içeri

III. Bazen hayıflanarak geçen zamana

Ah! Keşke dersiniz

Ah! Keşke

Dersiniz de...

Gözünüzde koyulaşan

Yıldız ışıltılı renklerin yabani yankısı

Ve derme çatma bir fenerle

Ne vakit giriverseniz içinizdeki menfeze

Henüz ilk basamağında anlarsınız

Yüreğin söz işitmediğini

Bunu kendi simanızdan anlayıveririsiniz

Hem anlamasanız da; farketmez

Tetik çekilmiştir bir kere...

Bağrı çatlayana dek toprağın

Çirkinim

Parasız ve aksağım

Hem dilsiz hem de korkağım

Yokum işte

Yokum deseniz de

Yine de vurulur

Sürünerek giriverirsiniz aşkın sinsi inine

Telaşa gerek yok

Siz değilsinizdir o an vurulan

İçinizdekidir kör duvarları tırmalayan...

IV. İnaf ettikçe valörlenir

Aşkın bütün değerleri

Vazgeçmek

Eski bir fotoğrafı yırtmak kadar değersizdir o an

Böyledir gerçekten

Fütursuz bir ilan değildir

“Aşk” diye burada eskitilen

V. Her ayrıntının kapısı

Her gün-her defasında

Yeniden aralandıkça

Eksilen ictimayla keşmekeşliğe devreden

Müzmin bir aşktır

Bir önceki ayraçta bahsedilen

VI. Renklere kör olanın gözü

Arseniktir siyah-beyaza

Eski bir fotoğrafı yırtmak

Sadece kör olana mübahtır

VII. Yırtılsa da fotoğraf

Arkasından kül yazılar dökülür

“Bilinmelidir ki!

Aşk bitecek olsa da

Artar sancı çoğalır...”