Ukde Şiiri - Cengiz Akdag

Günaydın!
Zifiri bir karanlığa uyandın.
Zonklayan beyninde,
sinsi bir ukde!
Hani şu acabaların,
namluya sürülmüş mermisi,
her an çekilmeye hazır tetik kahpesi.
Hafif meşrep bir orospu emaneti dudakların,
hoyratca sömürülmesi.
İrin dolu göğüslerin,
doyasıya emzirdiği piç.
İçi dışına çıkmış,
param parça kadavra duygular.
O duygular ki, dişsiz engerek ısırığı,
kessen bir 'Ah' çıkmaz sessizliği.
Yıkılası dağlardan düşen,
altında kalınılası çığ artığı,
sahte sevgi yumağı,
kahpe tuzağı,fahişe pazarı,
leş gülümsemeler.

Bir kavuşma ki,
kokuşmuş ceset kucaklaşması,
bağıra basılan ateş.

ve unutamamak,
beynin iğfali,zaman yeniği.

ve hatıralar,
anlık zevk ağacının hazımsızlığı,
tükürülesi sarhoş kusmuğu.

ve halen dimdik ayakta duran,
ben yaptım oldu şerefsizliği..

Bir bebek, gözlerinde ihanet şaşkınlığı,
itilmiş dipsiz bir kuyuya, bir eli havada,
ve annesi,
sahte gözyaşları,
kurtulmuşluğun rahatlığı ve katil gözler..

Kalp, zehirli diken yumağı,
çekince şerha şerha,
kanar masum aşk..

Bir kaç satırda sana gelincik!
Bilirimisin?
sen bu ömür tarlasının,
en güzel yaban çiçeğisin.
Utanma yav!
Kızarma öyle al al,
gözlerimi alma.
Duydun mu?
Mona Rosa öldü.
Şimdi tekrar,
Günaydın!