Uhtesi Kaldı Ayrılık Şiiri - Yakup Şahin

Kabuk bağlamışken,yara
Kaşıma arkadaş kaşıma ara ara
O kuma suratımdan yaşantımı.
Bir hayat ödedim ben bu tecrübeye,
Sen bedavadan yol gitme,

Yaşarken öğrenilir okurken değil hayat.
Deş deşelen kendi konuna bak,
Konu ayrılmaksa,
bulunur bir neden,

Adım yalnızlık sonum karanlık
Ben çözemedim çözemezsin

Ö ğrenme,meseleyi
kendi derdine bak,

Tüm ilaçlarını yazayım, avukatlığını yapayım
Deşeleme yürğimi.
Adım yazılı bakırköyde
k1 k2
servisinde deli diye,

Her apallamamda yemişim depik.
Öldük dirildik bir yudum sevgi diye.,
Yakalamıştık bir yerden paçasını
Mutluluğun.
İyileşirik diye.

Girdiğim gibi çıkıyorum ömründen
Sensiz sessiz hüzün dolu vagonlarım.
Yaşayacaksın içimde hiç sönmeden.
Bir uhtenle,

Getiremedim sana açmayan yıldızları
Pança pança avuçlarımla.
Bir selamla tanıdın beni,
bir uhte ile ayrılık,artık konuşmalar bile soğuk,
yaz gününde.
Belki de mutlu olurduk.belkide olmazdık.

Oysaki

kaymıştım avuçlarına,bir sonbahar da
En mantığı da bu galiba ayrılık.
Çünkü anlayamadık
Bir birimize
O kadar yakın o kadar uzaktık,
Üç beş kuruş sandın üç beş uğrununa,
Sen tanımamıştın ki beni lan.
Tanımamışdın daha,
Kalsın yüreğinde benden sana
uhte.
O sonsuz bitmeyen romanlar gibi.
Uçuverdi.avuçlarından,buhar
Uçuverdi.
O zamnsız rüzgar.

Üzülme daha.ne kahramanlar var.
Bakarken aynada kendine yalnız

Olurya,

tek başına.
Bir uhte ile, zamansız
Anlarsın beni,
Öyle kolay bulunmuyorki mutluluk.
Şimdi
Bir mızrak gibi tek başıma
Kendi içimde Adım Yalnızlık.
Uhtesi sende kalsın.
Kalsın artık..