Hissetmeliyim acımı iliklerime kadar,
Bastırsa da kalbim unutana kadar.
Geçerken bastığımız her kaldırımlar,
Aldığımız her nefes,
Ve biraz da vedalar...
Seni bana bir şekilde hatırlatacak.
Bitsin istemiyorum, kim demiş
Güzel hatırlayacağım seni ve temiz.
Aşkımın bahçesinde ilk açan gül,
Uhte kalan çocukluğum canlanan...
Kimse görmesin bildiğimi,
Dokunmasın sana benim gibi.
Bilirsen de başka kimleri,
Sakla benden sevgilim.
Ancak bu kadar ilgi,
Kendimi tanımama yetti.
Keşkeler ağza yakışmıyor,
İyiki diyeceğim bil beni.
Kayıt Tarihi : 18.12.2024 17:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
terk edilmeyi kabullenememek
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!