Uğurum Ol Şiiri - Gül Ubay

uzak diyarların tanımadığım, yabansı öyküsü...
tüm mevsimlerime yayılan amber kokulu eylülün türküsü...
yalnızlığımı yudumlarken koşar adımlarla gelirsin aklıma...
öyle hasretim ki yalnız sana ve sana muhtaç olmaya!
dağbaşı ıssızlığındaki yüreğimde demledim ben aşkı, dupduru...
tenim yaprak yaprak düşerken sana
usul usul işlersin kanıma...
yaşandıkça taçlaşan kutsal sevdam olursun...
ölüm kıvamında tat bırakırken dudakların...
kızıl gün batımlarında sana açarım..
ben sevdikçe sen olurum sevgili!

güneşin doğduğu yerde taze başlangıçsın sen...
mavi rüzgarların terkisinde yollarım her sabah aşkımı sana,
vurgun yediğim gözlerde, fırtınalar kopuyor şimdi...
öylesine yakıcı ki bakışların...
hadi,
alalım yangınlarımızı yalnızlığımıza savuralım..
siyah bir geceye el koyarken düşlerimiz...
ateşlere dalmaya meyilli rüya olalım...
ve geceler...
silahlı eşkiya gibi geceler!
esir alır insanı!
teslim olmak istiyorum...
senin olmak istiyorum...
sığınak arıyorum...
dudaklarına sokulup, günahlarımdan arınıyorum...
sana hep yeniden...yeniden...başlıyorum...
ben sevdikçe sen olurum sevgili!

sen oldum,
uğurun oldum,
senin oldum…
ruhunun şavkı vurdukça tenime,
ateşinde yok oldum...

hadi...
şansım ol!
uğurum ol!
ne olur benim ol! ...