insan!
devir teslim vakti geliyor,
ansızın fısıltılar eşliğinde
birbirini doğrulayarak büyüyen
yanlışa mahal vermeyen bir haberdir bu.
söyle,
kimden selam getirmiş iş verene,
ne zaman boşmuş vakitleri,
yalnızlığı sever miymiş,
o zaman ne arar durur
kalabalıklar içinde, hem de omuz üstünde.
yeni bir ev almış,
öyle söyledi kahvedekiler,
içmeyi de bir o kadar severmiş.
her ay yüzlerce kilo kedi maması alırmış,
yazık, aç kalacak kediler.
o hayırsever şimdi omuzlar üstünde,
son yolculuğunda, uğurlanan o,
uğurlayan biz sıradakiler.
Kayıt Tarihi : 15.4.2024 13:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!