Uğurlar Ola Koçum Şiiri - Serhat Can

Sensiz kaldı işte, bu bayram Süleymaniye,
Geçen bayram da görmedik seni bir saniye.
Şimdi anan bacın ağlar: “Yavru”, “Kardeş” diye,
Uğurlar ola. Mekanın cennet olsun koçum.

Matem tuttuk gurbette; yas figan ettik yer yer.
Ölünü de göremedik, kahrolsun o kör neşter.
Göklerde melekler bilmem olaya ne der.
Uğurlar ola. Mekanın cennet olsun koçum.

Küskünüm üç gün mühlet vermeyen Azrail’e,
Ya sen bekleseydin, ebede giden kafile,
Yol dar, yolcu yorgun, dönüşü yok nafile,
Uğurlar ola. Mekanın cennet olsun koçum.

Kafanda idealler ve düğüm düğüm bağlar,
Gözünde tüter sılan, pınarlar, sisli dağlar.
Her şeyinle gömüldün, köyünde soyun ağlar,
Uğurlar ola. Mekanın cennet olsun koçum.

Ipıssız bir dağ köyü, bir de garip mezar,
Sonra hisli bir yürek, oturmuş ağıt yazar.
İşte o ağabeyin, yad yabancı ne gezer,
Uğurlar ola. Mekanın cennet olsun koçum.

Ateş yorgun, su durgun, kaynamaz kazanımız,
İnatçı güneş batmaz, susmuyor kızanımız.
Şimdi ağıt şairi, methiye yazanımız,
Uğurlar ola. Mekanın cennet olsun koçum.

Kuru kumdan yaratmış, yüce Yaradan bizi.
Her fert kümede bir kum, yel bekler dizi dizi.
Esti rüzgar. Kalan mı? Bir avuç kum ve sızı.
Uğurlar ola. Mekanın cennet olsun koçum.

Esenle de estirenle de barışmalıyım,
Olay bu, Hakk’ın nizamına alışmalıyım.
Ben de iman ile toprağa karışmalıyım.
Uğurlar ola. Mekanın cennet olsun koçum.

Bayramınız hep mübarek olsun anam bacım,
Tatlı aşımızı zehir ettin, a gönül tacım.
İki bayram arası ağardı kara saçım,
Kabrinde ilk bayramın mübarek olsun koçum.

(Kardeşim Samim’in ölümünün ardından Kurban bayramına girişimiz.)

05.08.1987
Kolak