Uğurlanamaz Bir Sevda (Ödünç Yaşam)

Bir nefessiz kalmakla bittiğine inanamam varlığının.
Nabızlarının o derin suskunluğunu sorun etmem,
Bilesinki gülüm bir bedenin ihaneti kopartamaz seni benden.
Gülüşlerde yüzünde açan goncaların hasreti sızmak istesede içime,
Ben hasrete, özleme, acıya asla müsade etmem!
Sanki sen yokmuşsun gibi yas tutmak, acılanmak ihanet gelir sevgimize.
Aptal hislerimi dizginlerim, her şahlanmaya teşebbüsünde..
Göz pınarlarımda kilitlenir göz yaşlarım
Akamaz, akmamalı giden mi var bu karalar bağlamalar niye?
Ölüm kimdirki, bizi ayırmak neyine?
Seni her halinle yaşatmayı bilirim kendimde
Zaten hep bende değilmiydin sen?
Niye ben daha bitmedimki sen bir yerlere gidesin?

Öyle ya gülüm, goncalar açmasa da olur,
Hem ben goncaları dalında açmadan da severim.
Ki zaten kıyamazdım dokunmaya gonca yapraklarına, gül tenine..

Uğurlanamaz bir sevdadır bizimkisi, hoşçakalı yoktur lugatında..
Enerjisi tükenmiş bir hayatı uzatmak için bahanem belledim sanma.
Bedenini terkin, nefes alışlarımın tek nedeni kaldı oysa!
Hani sen orda ben burdaymışım gibi içerlenip sakın ola ayrı gayrı kaldık sanma.
Kalbime bir hançer saplamanı yeğlerim böyle bir kuşkun varsa..
Biz hep iki bedende bir candık, şimdide bir bedende bir can kalmışız yetmez mi?
Gayrı boynumun borcu belledim nefesin kalanında, an ve an seni yaşamayı.
Öyle ya emanet bedenlerde de hayat bulurmuş insan, öğretirmiş sevdan..
Bazen öylesine eğreti olurmuşki yaşam, feleğim şaşarmış..;
Ben kimim, o kim diyen gözlerle boşluğa dalarmışım!
Sonra anlarmışım oysa senden sonrası benimkisi bir ödünç yaşammış,
Biçare bir bedenin tesellisinde asıl olan seni yaşa(t) makmış..
Alınan her nefesin sebebi düşlerimdeki varlığınla beden bulan bir hayatmış..

Öyle ya gonca gülüm senden sonra ben hep seni yaşamışım.
Gayrı bendeki hayatın bana dair bir esprisi kalmamış..
Dönüp bakınca ardından, bana benden eser kalmamış,
Bir tek seni saklamışım kendimden..

Gözün hiç arkanda kalmasın gülüm.
Defterinde not düştüğün herşeyi bir bir yerine getiririm.
'Önemli' olarak işaretlediğin o iş görüşmene gittim.
'Yok artık gerek kalmadı' dediler,
'Yok mu..? gözlerime bakın' dedim..
'Yahu sende kimsin? ' dediler,
'Tanımadınız mı? işte o benim' dedim..
Güldüler..
Son zamanlarda herkesin düşündüğü gibi onlarda beni deli bellediler..
'Önce şu virane haline bir bak' dercesine gözlerime anlamlı bakışlarını atıp sustular,
Kimbilir belkide gözleri önünde çırpınışlarıma acıdılar, akıllarısıra..
Ama sen merak etme gülüm, dedim ya gereken neyse hepsini bir bir eylerim..;
En son okuduğun kitabı çok beğendiğini tümcelerinin altını sıkça işaretlemenden anlarım.
Senin kaldığın yerden okumaya devam ederim,
Bir an en son işaretlediğin şu tümce takılır gözüme; 'sevdan yeşertir beni her bedende'..
Gizemine sığındığım bu cümlenin bir tesadüf olmadığı doğar içime,
Ele güne karşı tek kanıtım olarak gösteririm,
'O öldü artık alış' diyenlere 'işte bakın oda sevdamızla yaşar' derim..
Parmaklarının değdiği tüm sayfalara teker teker dokunurum,
Gül kokunun gitmemesi için hiç birşeyini elletmem,
Temas ettiğin herşeye öylesine sıkı sarılırımki bedenimle bütünleştiklerini hissederim,
Tıpkı yüreğim gibi..

Hatırlar mısın? eskiden bir tek sen söylerdin 'delim' diye.
Artık çok duyar oldum bu kelimeyi,
Bak şimdi herkesin delisiyim!
Boşver onlar söylensin dursunlar gülüm..
Nasılsa sen bilirsin bir tek senin delinim ben..
Akıllılar hep doğruları bilir ya hiç susmaz..;
Sanki ben beni yaşarmışım gibi yemem, içmem gerektiğini söylenirler..
Bilirler mi akıllı diye geçinenler,
Düşlere gizlenmiş hayatların
Onların bildikleriyle hayat bulamadığını,
Doyamadığını,
Susamadığını..
Fakat ben bilirim,
Seni yaşatmam için kokunu hissettiğim her şeyinin yettiğini..
Ben bilirim bir tek seni yaşatamamaktan,
Sana susamaktan,
Sana acıkmaktan,
Seni solumamaktan korktuğumu..
Seni içerim..
Sana doyarım..
Seni çekerim içime..

Sen daha iyi bilirsin ya gülüm bedenler kalleştir,
Şimdide benim biçare beden ayak sürter yüreğime.
Hiç gözlerini kırpmadan ihanet ederler bir lokma geçmedi diye boğazından, bedene..
Senin suskun bedeninden geçememişken,
Sana adanan ödünç bir yaşamında boğazında diziliverir tüm lokmalık doyumlar.
Bedeli her ne olursa olsun herşeyin sonunda ancak sen varsan bir değeri olur..
Öyle ya gülüm senden sonra ben hep seni yaşamışım,
Bir kez olsun sana ölmüşüm çok mu?
Gayrı ölümüde, yaşamıda bir tek seninle tadarım..
Sevda yüklü ödünç yaşamları,
Kalleş bedenlerin iflasları içinde uzatmanın bir imkanı kalmamışsa,
Usulca süzülünen bir köşede azrailin yeteneğini göstermesi kalır geriye..
Yok oluşumda varlığını hissederim, tıpkı varlığımda yokluğunu yaşattığım gibi,
Yeniden seninle bir boyuta erişmenin huzuruyla, inadına bir tebessüm bırakırım ayrılırken hain bedene..