Uğurlamak Zamanı Şiiri - Süheyla Güney Avcı

Arsız gülüşlerin sevmeleriydi
Kül renginde geceler kül renginde nefeslere tanıklık ederdi..
Suskun bir keder çığlığında, dört yanım zindan, dört yanım karanlık dansların yatağıydı...
Hani, hani dökülsem geceye
Gecenin çökmüş avurtlarına gizlensem;
Bütün kederler, bütün hüzünler bütün yalnızlıklar birbirine yapışırdı..
Katran kaynatan yüreklerden olabildiğince ırak düşmek vardı Ya...
Karışmadan zifir katran kokusuna!
Parmaklarımın ucunda parmak uçların kalırken,
Arada kaç dağ vardı, kaç dağlar vardı bilemedim.
Yasadışı bir mülteciydim an'ları devirip, inatla yüreğinden gitmeyen..
Yolları dağları gardiyan ettiğin bir sevdaydı mülteci olmasını tanımadığın; hüznüm, yüzüm, sözüm, gönlüm ....
Zehir zemberek buz gibi gülüşlerim,
Öfkesinde kaynadığım yorgunluklar,
Darmadağın bir boğumluk düşler çukurunda kayıp yalnızlıklar sahibiydim...
Sonrası sönmekte olan mum titreği hayalinin şekilsiz bitimli sevdasıydı...
Sonrası kaçak hecelerin tutuklanma kararıydı..
Sonrası peşin hükümlü yargıların infazıydı...
Sonrası tutuklu kalmış hükümsüz başıboş talan şehrin terkedilmiş çıkmaz sokağıydı...
Ve sonrası
Gri türkülerini alıp gidişine dur demek yerine,
Yüzüne yüz değdirmeden seni uğurlamak zamanıydı...
Uğurlamak zamanı....
Süheyla Güney Avcı