Uğurlama Şiiri - Mehmet Arif Sizer

Kımıl kımıl salyangozlar bilmeyecekler seni
Oturduğun ve sevdiğin bütün tahtları yakıyorum
Canım demiştim ya, canım beş para etmezmiş demek ki
Anladım deveye hendek attırma uğraşıymış benimkisi

Bir ayin diye alıyorum onca kötülüğünü
İntihara yeltenmesin gururun
Riya sana yakışır, alçalmak bana.

Gör ki ne kadar erişilmez beynin varmış
Önündekini Hint kumaşı bil ve sakla
Tarumar olmasın bedeninin namuslu ezikliği
Seni ar ve iffet sahibi er kişi
Ünün bir kitaba sığmayacak bilesin, bir şiire asla!
Nasıl derim bitmiş ve eskimiştir artık güzelliğin

Küstah timsah seni
Ukala dilli kara cahilim
Sebepsiz zenginleşme hükmündedir sana verdiklerim
Ufkundan kızıl bir atlı gibi gelip gecen beni, unutma!
Rayiç bir bedeli yoktur bedenine saldığım felsefenin
Anla artık ben mi çok zenginim sen mi çok fakir!

Bıraktım, yetti çorak topraklarda ölümü beklediğim
Artık sen ölümü bekleyensin ben yeşermeye hazır filiz
Kimse bilmeyecek seni, hikâyen kadarsın, o kadar sıradan
Meçhul değildir hiçbir kader ve kehanet
Anlayabilen için…