Uğurla Beni Şiiri - Gülden Işık

​Takvimler koşuyor,
Akıp gidiyor zaman hiç durmadan.

Üçüncü kahvem de bitti, henüz saat erken.

Beynimde neon lamba; Dikkat!
Yanma!

Oysa ben, dağınıklığıma sığınmış kâbus...

​Hangi durakta insem, yolculuk hep aynı rayda.

Elimde bir bilet, varış yeri "yok" yazılı.

Haberlerimin ekranı kırık.

Tıpkı gölgen gibi, her şey biraz karanlık.

​YIlların unuttuğu bir köşede duruyor,
Eski bir radyo, ve cızırtılı, tozlu plak.

Nerde o kahkaların çınladığı günler?

Şimdiye bir zil sesinde uyanmak...

​Melankoli, tükenmiş bir sevda gibi,
Limit aşımıyla bağırıyor boş cüzdanımda.

Koşarak indim bütün merdivenlerden. Yorgunum,..

Arkamda bıraktığım her şey, sanal bir kumanda.

​Ayarsızım, anlayan anlasın ya da boş ver...
Anlamayanlar da borçla gelip anlamaya çalışsın.

Bu gürültüde bir senfoni dinlemek imkânsız.

"Gitmek mi zor, kalmak mı zor?''
Dilsiz bir akşam sorsun...

​Sen yine de bekle beni, o beton ormanın sonunda,
Bir bankta yağmuru değil, gökyüzünü izlerken.

İçimdeki bütün şiirleri, türküleri susturdum.

Şimdi sadece "buradayım ve hemen" var, anla yeter.

​Haydi, sen de bas bir tuşa, başlasın yeni oyun.

Uğurla beni,

Öfkemin tekrarına