Uğur Türkkanı Şiirleri - Şair Uğur Türkkanı

Akrostiş Şiir 7

Susuyorum nicedir
İçimdeki 'sen'le
Bildirdin yine kendini
Ellerini uzatmadan

ben kendi yarattığım masalın kahramanı bile olamadım
uzaklardan izledim hep yarattığım kahramanı
bir figüran oyuncu gibi oyuna çağırmasın bekledim 'gel' diye
o ise hiç bir zaman seslenmedi oyuna 'gir' diye
bu yüzden hiç bir oyuna dahil olmadım
hiç bir romanın baş kahramanlığına soyunamadım

Üçgünlük aşklar türemiş
'çıkmak' 'manita' olmuş sevginin ismi
Duvarlara kazınmış olmuş sevgi sözcükleri
Kalplerin yerine
İnsanlar sevgi nedir bilmemiş gibi
Hep uzaklarda aramışlar sevgiyi

yokluğunda sevdanı yakıyorum
hasretimle
sensiz cümleler kuruyorum kimsesizliğimde
yanlızlıklarına alıyorum gidişini
devrilmiş vagonlar gibi
bir volkan nasıl patlar

içimde tarifsiz bir umut var
sana dair...
kelimelerin kıfayet etmediği
sözlerimin bittiği yerden başlıyorsun
ve isimsizliğini koyuyorsun göğsüme
şimdi söyle;

kendime bir yol çizmeliyim
senin olmadığın
sana vurmayacak bir kıyıya çıkmalıyım
dik durmalı, dümeni elimde tutmalıyım
karanlıklar diyarından
mavi okyanuslara yüzdürmeliyim

Akrostiş1

Rıhtımında bir gemiydim pusulası 'sen' olan
Uzun tedariksiz yollardan geçtim
Ve sana gelirdim yüreğimi havanlandıran her fırtınada
Ellerin kanardı 'sensizlikten' kulaç atmaya

deli çaylar çoşardı baharın
erirdi buzlar, akardı
karışırdı sevdalara
fırtınalar koparır, yıkardı.
yaralardı baharlar

Akrostiş şiir 13

Şahit tutarım sana yazdığım tüm şiirleri,
Ellerini hiç bırakmayacağıma.
Yar diyorum işte sana 'yar'am olma.
Mabedim şenlensin senle bırak

Biliyor musun ey Yalova,
Ben sevdalanmayı ilk sende öğrendim.
İlk aşkımdı, sende mehtabı seyretmek.
Hani güneşin batarken denizde bıraktığı o kızıl ufuk çizgisi vardı yaa,
Oydu seni bende sevda tuvaline resmeden.