İnsan vardır yükseğe çıkamaz
Damla damla terler maviye yakınlıkta
Ölümün sırat koprüsünde seyrediyorken
Bir elvada mendili hatırlar öncesinde
İnsan, vardır, düşler ülkesinde
Ey istanbul! Ey mistik ve esrik şehir
Bir güzel nazarıdır çehrenin letafeti.
Mâzinin âtideki visalini taşıyorken bir anda
Tarihin aynasını vuruyorsun zamanda
Mukaddes nefesleri yaşatırken bağrında
Kalem takdirine saygı duyar,eğilir
Küçüktüm
Sorduklarında sabrın adını
Beklemek demiştim,zamanı kollamak
Ve çok zaman bir oruçlunun
İftarı beklemesi aklıma geliyordu
Çocuk aklı işte
Bugün kelimeleri yorgun düşürdüm şiirden
Toprak çarkını verdi kaya biledi
Bir bumerang oldu zapt olunmayan
Çöle düştü kelebek vaha vadilerinden
Çölde bir vaha gibi rüveyda bir gönlüm var
Mısralar döküldü dilimden alfabetik
Çocuk doğdu
Uzandı beşiğin kucağına
Meraklı ve muhtaç gözlerle anne diyordu
Anne baktı,dayadı sinesine,sardı kucağına,içine çekti
Çocuk artık annesiydi.
Bir gün biz de kanatlanırız,
Rüyalar kentinin sahibi oluruz belki
Bulutların üstünde gezeriz alemi
Yıldızları alırız ayaklarımıza
Saçaklı zamanlarımıza inat naralar atarız sevinçten
Zaferi önsöz yaparız başlayan herşeyimize
Sen sus güzelim ağlamak bize düşer
Buluttan miras kaldı
Yüreğimizde her an damlamaya müsait gözyaşı kümeleri..
Sen sus güzelim
Her mutlulukta sen sevin
Bir anne ol, baba ol
Ben artık gitmeliyim
Sığınmalıyım dağ limanlarına
Kucak açmalı bana yosunlar
Bir balığın içinde gizliden bir nefes olmalıyım...
Rüzgar sesinin olmadığı
Ters yüz edilmiş yeraltı dehlizlerinde
Sevda bahçesinde açan karanfil
Kardelen
Lal, beyaz ve masumiyet…..
Hep güzel şeyler düşünmeliyim,bilirim
Çünkü aşk dikenin güle sevdasıdır ki
Aynı resimde görünüp ayrı düşmek midir ki..
O taraftan bakılınca hayat güzeldir
Bir değneğin ucundadır, rüyanın
Elde tutulan kaldırımları
Öksüz yoktur
Acıyla yoğrulmuştur doğuştan kayıtsızdır
Yahut onun acıya kalkan kılan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!