Babalar en çok kızlarını sever. Kızlarını koyamazlar yere göğe, kızları da babalarını. Küçük bir kızın kocaman hayal dünyasında tüm kötülüklerin üstesinden gelen yegane güçtür babaları da ondan. Babalarının prensesleridir kız çocukları. Attıkları her kahkaha kıymetli, aldıkları her nefes kutsaldır babaları için.
Hayatı tanımaktan babaları sayesinde korkmaz bu küçük prensesler. Onlar sihirli bir ülkenin en tepesinde pembe şatolarından dünyayı seyreder dururlar. Kafasına atılan ilk dikişlerde 'Anne ' diye ağlamaz kimi kız çocuğu. 'Kurtar beni babacığım' der İşte babalar bu yüzden en çok kızlarını sever.
Kızlar büyüse de , yuvadan ayrılsa da babası hala kahramandır, kraldır. Kötülük dolu dünyada sığınılacak tek gerçek limandır. Kızlar zamanın neşesinde bir yetişkin olma yolunda ilerlerken, babalar da zamanın çilesinde gümüş renkli saçlarla yetişmeye çalışır prensese.
Aradan kaç yıl geçsin , önemli değildir kız için. O'nun babası her zaman kraldır, kahramandır. İşte bu yüzden babalar en çok kızlarını sever.
Dünyayı bana verin
Benim için hiçbir şey farketmiyor
Ben yüreğime bakarım
Benim için orası önemli.
Seninle buluşmamız ne kadar zor olsa da,
Senden sadece beni sevmeni istiyorum.
Beş dakika baş başa kalmamız suç olsa da
Senden sadece beni sevmeni istiyorum.
Çağırsam bile gelme,yorulma ne olursun,
Kalbimde bir ayna var sanki, içimdekileri dışa yansıtan,
Dışımda bir kalkan var sanki, dışımdakileri içeri koymayan.
Sözler içten içe yakan bir alev gibi her harfinde sen olan.
Cümleler sanki gözlerinde saklı, her baktığında nice mağnalar olan.
Artık kaleme kızamıyorumda, silgi ardından silerse ne yapsın.
üzülür tabi ama silgide ne yapsın görevi bu ancak yanlışları siliyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!