Uğur Mumcu’ya Ağıt Şiiri - Nevzat Dağlı

Bir kalem kırıldı, bir beyin göçtü,
Yandı bir mum kandiline akıyor.
Uğur’um Mustafa Kemal’e uçtu,
Görüştüler şimşekleri çakıyor.

Vurdular Mumcu’mu karanlıkçılar,
Yobazlar, hainler, şoven ırkçılar.
O ölmedi bilin, hey! Ayrılıkçılar,
Bulutlardan gülümseyip bakıyor.

Kemalist kardeşim ellerimi tut,
Uğur Mumcu bize bağladı umut.
Hırsızlar sevinir, mollalar hoşnut,
Devrimciler gözyaşları döküyor.

Muammer Aksoy ve Bahriye Üçok,
Yürekten yakmıştı Mumcu’yu en çok.
Kanunlar mı eksik, adalet mi yok;
Neden Kemalistler cefa çekiyor?

Mumcu’nun ardından Kışlalı yazdı;
‘Suçlar gizlendikçe, caniler azdı.’
Mezarları devlet kendisi kazdı,
Oyulan kaleler dipten çöküyor.

Ticaret, siyaset dini kullandı,
Adalet çiğnendi, laiklik yandı.
Vefalı halkı hep Mumcu’yu andı,
Bir mum eridikçe biri çıkıyor.

Geçen yıllar onu haklı çıkardı,
Kötülük ardında dinciler vardı.
Hainle, zalimle ülke karardı,
Umudu, hayali onlar yıkıyor.

Kalpaksız Millici, can usumuza,
Nevzat’la kol kola, omuz omuza.
Mumlar ışık versin ulusumuza,
Bir mum bile bin karanlık yakıyor.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat