Bırak değmesin elin elime,
Saklı kalsın yalanlar sır olsun.
Kimseler bilmesin...
Herkesi unutturan sensin.
Mesafe koyduran bir başka gönüle,
Adım adım öldüren sensin.
Seni tanımak, en başında güzeldi.
Gözlerin başkasına bakmadan,
Ellerine, başkanın eli değmeden.
Yüreğim bu kadar yanmadan,
Seni sevmek, en başında güzeldi.
Sana bir ömür yabancı olmadan...
Sensizliği dinliyorum, yüreğim yanıp kül olsa da, kavrulsa da
Gecenin en kuytu karanlığında, gözümden yaşlar aksa da
Denizde uçuşan martılar misali, kalbim kalbine uçup konsada
Karların üstüme yağması, bir bebeğin masumluğu gibi
Sensizliği dinliyorum, özlemim cennet gibi istese de seni
İhtimaller kalmamış kavuşmamıza.
Senin gönlünde, unutulduğumu hissederim..
En karasında gecelerin koynunda,
Seni bastırır yüreğime, unutursam yaşayamayacağımı bilirim.
Gecenin karanlığına sığınarak gel,
Bazen puslu bir havada.
Bazen hafif bir yağmurun ardından,
Yüzündeki gülümseme eksilmeden.
Gözlerinden yaş akmadan,
Tutamadığım ellerini, semaya kaldırıp dua edercesine gel.
Zifiri karanlık gecelerin birinde,
Kuş sesleri ve biraz hafif yağmur eşliğinde..
Gelsem sana ansızın, nefes nefese..
Uzatsam ellerimi tutar mısın?
Kimlesin, neredesin bilmesem de,
Eskisi gibi bakar mısın gözlerime..
Gözlerin gelir aklıma..
Sonra o çocuksu, masum bakışın.
Özlediğim günler gelir aklıma..
Benim olduğun, bensiz olamadığın.
Şimdilerde unuttuğun,
Kaybettiğimiz o an gelir aklıma..
Sevmediğimi biliyorum artık.
Kaç gecede unuttuğumu,
Gizleyecek sevgimin kalmadığını da..
Herkes gibi olduğunu,
Canımı nasıl yaktığını da..
Şimdi her şey unutuldu
Sözlerin unutuldu
Yaşadığın unutuldu
Yaşadığımız unutuldu
Anılar, acılar unutuldu
Hatta gözlerinin rengi bile unutuldu
Tedirginim; İstanbul’a bahar geldi ve sen yoksun.
Eksilmeden bir an sevgin,
Usulca fısıldadı zamana..
Bıraktığın gibi değilim.
Yankılandı sesin sokaklarda,
Sanki nefesin çığlık çığlığa,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!