Sensizlik,ne zor iş bir bilsen.
Sabah kalktığımda aklımda sen.
Akşam yatarken aklımda sen.
Gün içinde en ufak boşlukta bile sen.
Hayallerimde değil,hayatımda ol.
Seni seviyorum demenin kaç yolu var?
Hepsini ama hepsini denedim.
Daha ne kadar belli edebilirim bunu?
Bilmiyorum artık,hangi zamandayız?
Neredeyiz ve ne yapıyoruz?
Tüm bu düşünceler,bu hayaller. Neden?
O kadar çok seviyorum ki,
Gelmeyeceğini bile bile beklemeyi.
Seninle bir hayatı hayal etmeyi.
Ömrümü sana adamayı.
O kadar çok seviyorum ki,
Bu aşığın sonu ne olur?
Aşkı bilemeyen boğulur,
Dur,gitme ne olur,
Yağmurlar temizler belki bizi.
Karşımda bir düzine insan,
Bir garip mucize idi yaşamak.
Çeşitli bedelleri vardı.
Herkes ödüyordu bu bedeli.
Kimi severek,kimi öldürerek,kimi ölerek.
Bir garip mucize idi yaşamak.
Güneş alıyor yine tepedeki yerini.
Horozlar mesaiye başladı bile.
Günün ilk habercileri tellerine çoktan geçti.
İşte atlattık geceyi,başladık yeni güne.
Pencereyi açıp günün ilk nefesini çektim içime.
İnan ki senin kokun kadar güzeldi.
Şu göğün sakinlerine bir bak!
Al sevgilim biri de senin olsun,
Gel otur şöyle gönlümün tepesine,
Biz onların milyarlık güzelliğini seyredelim,
Onlarsa kıskansınlar senin daha ışıltılı oluşunu.
Ansızın kaysın birisi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!