Yalnız gezdiğim loş sokaklarda
Ortalığı aydınlatır sokak lambası
Hemen altına çöküveririm
Kararan gönlümü aydınlatsın istemem
Mürekkebime kılavuz olsun yeter
Ben şiirlerimi bu aydınlıkta yazarken
Sende mi terk ediyorsun?
Git öyleyse
Git ki ben de yalnızlığıma sarılayım
Başka dostum kalmadı ki yalnızlığımdan başka
Artık kabuslar görmeyeceğim
Uykumu kaçıran
Uzaktaki bir yıldız gibi karanlıklarla güreşmek isterdim hep
Yapayalnız dünyamda sessiz ve sensiz yaşadım hep
Bazı yıldızlar soluk olur
Bazıları aydınlık
Bazı gönüllerin isteksiz
Bazılarının tutkun olduğu kadar
Kalbimin sol üst köşesine bıraktığın;
O eşsiz gözler kimin?
Senin mi?
Peki
Bir daha ne zaman almaya geleceksin?
Ben ölünce mi?
Ne zaman Sultaniyegah Sirto’yu dinlesem
İçimden şiir yazmak gelir
Sen de dinle bu ezgiyi
Notalarına senin adın serpilmiş
Sen varsın sonbahar gibi ayrılığında
Bir sis çöker sensiz akşamlara
Ben seni yaşıyorum
Seni yazıyorum son sözlerimde
Önce gülüşünü yaşıyorum, ağlayarak
Bakışını yaşıyorum, başı eğikçe
Hissedemediğince hissediyorum
Dün gelecek diyorum bugüne
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!