Uğultular 2 Şiiri - Tayga Kerim Öztürk

2

Yine de
Bağrımda koçarken ölümü,
Baharın muştusu bir kiraz çiçeğinde
Yaşıldamayı koştum sırtıma
Ve yolcusu oldum eğri bir yolun.

Üzerimde uçan kuşlara hayranlıkla
Çayırın yeşiline,
Göğün maviliği ve yerin yağızlığına
Aşkla bakardım.
Ayrıca bir kibir barındırırdı bu bakmaklarım.
Bilmişliğin kibrini..
Nitekim
Çözmüştü bir çok şeyi Darwin
Onun yanı sıra
Fizikçiler, jeologlar ve bilumum bilimciler de.
Maddeyi tanıyordum ben de.
Fakat hiç dinmeyen bir sızı
Duyardım hep.
Reçeteli ilaçların dindirmediği
Akıl almaz bir sızı..
Göğsümdeki büyük bir yaradan gelen sızı
Yüreğimin kabuğunu soyunca
Gördüm onu,
Cehennemi...
Yalaz yalaz şulelerin
Girdabında kayboldum
İşte o zaman,
Perde açıldı
Ve kırıldı cam.
Anladım ki
Varlıkla koşut bir de yokluk varmış
Açlıktan sonra tokluk
Azın ardında çokluk varmış
Ya rabb ül-alemîn!
Bağışlayıcı ey!
Şimdi seni daha iyi tanıdım.
Ve yolcusu oldum uzun bir yolun.