Uğultu Şiiri - Ahmet Tok

.........'dayım bir köşesinde yurdun
İçimde derin bir elem ve sükun
Unutmuşum alaca rengini ufkun
Sırlarla kuşatılmış bir beldedeyim

Kalıyoruz bir odada altı arkadaş
Azalıyor sayımız yavaş yavaş
Galip geliyor gurbetin açtığı savaş
Çılgın mıyım hala siperdeyim

.................'den esen fırtına
Dalga dalga çarpıyor camlara
Sessiz gecem karışıyor uğultulara
Ben camın sakin gerisindeyim

Pürdikkat dinliyorum uğultuyu
Saat hayli geçti unuttum uykuyu
Duydukça büyütüyorum korkuyu
Hala o sırrın peşindeyim

Nedir bu halin diye biri sorsa
Beni çıldırtan şu uğultularsa
Gizemli olan ben miyim yoksa
Fırtınalı karanlık bir gecedeyim

Tehdit ediyor beni uğultulu ses
Açtım pencereyi daraldı nefes
Sönmüş ışıklar yatmış herkes
Şimdi uğultuyla yüzyüzeyim

Açınca pencereyi yok oluyor
Kapatıyorum yine yine başlıyor
Demek ki ölü camda hayat buluyor
Az sonra yatağımın içindeydim

Hayret nasıl olmuşsa uyumuşum
Huzuru derin uykuda bulmuşum
Varlığımı kara geceye sunmuşum
Uyandığımda soğuk terler içindeydim

Ararken huzuru derin uykuda
Hasretlik vardı kısa süren rüyada
Ses seda yoktu akşamki uğultuda
Sabah oldu da gündüzle beraberim

Ben de yenildim galiba dostlar
İçimde sıla dolu özlem var
Düşündükçe her yanımı sarar
Ben de geliyorum ben de sizinleyim