Uğrunda Ölürüm Şiiri - İsa Aydoğan

Hüzün var haberim, her alışında Bana nağmeli, her bakışında Yüregimde kının, zor kalışında Uğruna ölürüm, bil güze neclam Ruhumun içinde, kaldığın gece Vuslata ererim, öyle sessizce Gözlerinden kalbe, yaş süzülünce Mum gibi eririm, bil güzel neclam Sen yoktun dünümde büyük bir acı Gözümün nurusun başımın tacı Yarında benimle ol bana acı Benide yanına al güzel neclam Mühür gözlüm bakıp, sinemi yakma Ataşın canımda köz köz can yakma Kanıma canıma çengelle takma Bu can senin olsun gel güzel neclam Çilenin hançeri çıktı kınından Saplandı kalbime her bir yanından Bes beter eyledin beni mecnundan Derdime bir çare bul güzel neclam İnan ki çiçekten güzel renkteydin Özen gösterilmiş bir ahenkteydin Yaklaştıkça sana erimekteydin Eridikçe oldun, kül güzel neclam Gurbet sevdaların ayrılık yönü Ayrılık gurbetin acı bir sonu Yar için atan kalp taşımaz bunu Sil göz yaşlarını gül güzel neclam Bir selamı bile çok görüp kesersin. Hemencik darılıp bana küsersin Kızınca somurtup yüzün asarsın Sende eller gibi gül güzel neclam Ten denen sermaye, toprak olacak. Varlık gayesini bil güzel aşkım. Özenle baktığın gülün solacak, Puslu duran camı sil güzel neclam Olduğun gibi kal değişme sakın O asil tavrını her zaman takın Senin bu haline mutluluk yakın Sen hep bu halinle kal güzel neclam