Uğranılmamanın Hüznünü Taşıyor

Kaç mevsim geçti kim bilir üzerinden
Hiç bir haber yok
Gidip de dönmeyenlerden.

Çocuklar oynardı
Her gün bu kapının önünde
Çiçekler açardı her mevsim bahçesinde.

İçinde yaşayanlar hayâl miydi
Esamesi bile yok
Çok uzun seneler geçmiş aradan
Gören bilen yok.

Yıllar yılı geçen zamanda
Yaşlanmıştır elbet onlar da
Belki de göç etmişlerdir
Bu fani dünyadan maveraya.

Her mevsim döndüğünde
Kahırlanıyor bu ev
Özlem duyuyor
Mazide kalan o güzel günlere.

Yokluğun acısı var, dökülen her bir kerpiçte
Hasret çekiyor
Geçmişte kendine verilen değere.

Sıvası dökülmüş, duvarları çökmüş olsa da
Yolları gözlüyor
Belki dönen olur umuduyla.

Uğranılmamanın hüznünü taşıyor
Viran halde
Harabeye dönüşüyor
Yitip giden yıllar içinde.

26 Kasım 2012, Halide Köksal