Uğramasın Mevsim Güze Dursun

Düze dursun düze.
Sandal dalından , sapı ortasında
Bir kaşık düze dursun,
Dokuz donlu sarmaşığından,
Tanelerle tane tane bir tesbih düzerek
Urgani bir ipe dizedursun
Buzları erisin, bir nostalji yolunda giderek mevsim,
Kurumuş yosunuyla gök kayanın oyukları, yaza dursun
Turnaların yerleşkesinde ,doğanın her tonda rengi,
Gelinlik giymiş gibi yaprakları arasında sızan sabah güneşi,
Sakin bir eda içinde süzülürken,
Bir buket nergis çiçeğine denk,
Güzelleri bir araya bahar mevsimi,
Göz damlasından mürekkeple kara sevdayı yazadursun
Kendini bu yazıyla ebedi anacağımı söyleyerek,
Böyle yok edeceğim senden kalan hicranı desin,
Göz yaşı istemem kış gibi, kirpiklerin donduğu
Yine her zaman yaz olsun, kış istemem nidasıyle,
Bahar gibi gel,
Dal budak sal yamaçlarda çiçeklerin aça dursun;
Son yaprak düşerken dallardan,
Düşmesin sevdamız dalından o yaprak gibi,
Bahar geçsede aşkımız, karakışa
Uğramasın,mevsim en fazla güze dursun.
Enver Ünver