Ufukta Gün Doğumu Şiiri - Gülşen Şenderin

UFUKTA GÜN DOĞUMU

Ufukta gün doğumu, kızıllıklar aydınlanıyor
Gözlerimi ışık huzmelerinden alamıyorum.
Yaşam alevinde kuş cıvıltıları nağme nağme
Yüreğimdeki sevgi; mahmur mu mahmur
Tatlı mı tatlı bir bebek esnemesi
Hayaller ve umutlar ışık dansında
Sokaklarda; işe gidişin cenk senfonisi.
Karanlıkları dağıtan şölen yüreğim
Uyanışlar; sevdanın saba makamı.

Yaşamın sillesi; bir onda, bir şunda
Bir bende, bir sende sıra savıyor.
Tahterevalli oynayan dünyanın
Bir ucu aldatı, bir ucu bozuk düzen
Her iniş kalkışta; fakir fukarayı dövüyor
Kazanç dağları, dudak uçurtmakta
Geçim faturası yaşamın ağırlığı
Uyuyanlar; kıt kanaat, tevekkül
Dimdik ayaktakilerse; düzene isyan bayrağı.

Biri çıksa; güneşi mutlak kılarcasına
Karanlık gündeme; bir büyülü fırça tutsa:
İnsanı ’Gülşen-i Şeyda’, yaşamı da ’Gökkuşağı’
Görkeminde sonsuzluğa dek boyasa:
Çocukların yüzleri erguvan menevişi
Tüm öğrenciler; kızlı erkekli, şen şakrak
El ele tutuşlar, okula gidiş gelişler gül pembe.
Ufukta gün doğumu: ’Barış ve çocuklar’!
Ülkemin başına taç yapıyorum;
Kimse umursamıyor; ne çocukları
Ne de ’BARIŞI’..