Ufukta Bahar Göründü Şiiri - Savaş Bahar

Ben seni yakamoz akşamların hoşnutluğunda biriktirdim Ey Dost! ...
Yeryüzünü Allah nidaları kuşatıp,
Ebedi dostluğun burhanları kaplarken ruhumu,
Issız, çorak topraklardan,
Samimiyet kokan vadilere büründü sanki gönül bahçem
Sen miydin? Seni gördüğümde beni bulan,
Yoksa Ben miydim? Karşıma çıkan; anlayamadım.
Hani Bahar yağmurları ılık, ılık ıslatırken toprağı,
Toprak suya kavuştum diye buram, buram kokar ya!
Ruhumda başka bir güzellik var şimdi.
Bedenim bir tüy kadar hafif,
Yüreğim bir serçe kadar narin.
Gözlerimde sineleri delip geçen bir ışık; canlı ve pak..
Ufukta görününce benliğin,
Sanki Mevlana'nın Şems'inde buldum seni.
Sabahların sır dolu gizeminde,
Akşamların kızıl mayhoşluğunda tattım;
Karanlık gecelerin parlayan yıldızları gibi aydınlattı dostluğun,
Varlığın kokusu bir başka sindi içime,
Öylesıne naif ve öylesine nadide...