Ufuklar Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Sevdanı dağlara yükleseler çekemezdi,
Senin sevdanı bir ben çekebilirim inan ki,
Ne acılarımın sızısı yükselir bedenimden,
Ne yürek yangınımın dumanları,
Gömerim içime çığlıklarımı,
Kapatırım avuçlarımı sızılarımın üstüne,
Her geçen gün parçalanır da yüreğim
İnlemem
Yine.

Çözemem hançeremin düğümünü ele-güne karşı,
Çözemem kilidini dilimin,
Kaldığı gibi kalır ellerim paslı kelepçelerde,
Ayaklarım bir ayni daracık pabuçta,
Bedenim güneş altında bedelini öderken karasevdanın,
Haçta.

Kuzgunlar dolaşıyor başımda, görmez misin?
Akbabalar bekleşiyor siperlerde,
Biliyorlar ki; sonum bana sondan yakın,
Hiçbir önemi kalmamışken
Evin-barkın.
Cansız bedenimde nice bir canhıraş feryatlar,
Yaralı yüreğimde nice bir gizli çığlıklar,
Bir bilebilsen ki;
Sadece seninle ufuk olur
Ufuklar.

(BİR ESİNTİLİ KUŞLUK VAKTİ isimli Serbest Şiirler înden > 25-26/100)